Popping jest stylem tańca wywodzącym się z Fresno, Kaliforni. Powstał w latach 70-tych, jednak jego historia sięga, aż lat 60, kiedy jeden z lockingowych tancerzy naśladował ruchem ciała roboty z filmów sci-fi. Polega głównie na szybkim napinaniu i rozluźnianiu mięśni, czyli tzw. popach. Styl ten zawdzięcza nazwę Popping Pete’owi i Boogaloo Samie. Do rozpowszechnienia stylu przyczynił się m.in. program Soul Train oraz takie grupy, jak Electric Boogaloo, czy Shalamar. Jego elementy były także używane przez Michaela Jacksona. Między innymi z tego stylu wywodzi się słynny krok moonwalk, który zapewne został zaczerpnięty z któregoś występu grupy Electric Boogaloo.
Jest to styl zaliczany do stylów funkowych. W latach 70 tańczyło się go także głównie do takiej muzyki. Teraz jednak możemy zaobserwować różne rodzaje muzyki, od takich z funkowych brzmieniem, po niemelodyjne ciężkie brzmienia rodem z filmów science fiction.
Oczywiście każdy tancerz, jak zwykle ma swój własny styl. Wyróżniamy ogromną różnorodność wśród elementów poppingu np.:
*fresno – (nazwa od miasta, w którym powstał) podstawowy podstyl polegający głównie na poppowaniu różnymi częściami ciała
*waving – polegający na wykonywaniu „fal” ciałem
*izolacje – m.in. zatrzymywanie jednej części ciała w miejscu lub polirytmia w ciele
*toy man – ruchy rękami, które układamy pod kątami prostymi lub półpełnymi w różnych pozycjach
*crazy legs – szybkie kroki nogami, głównie zamienianie ich miejscami
i wiele więcej…
Holenderski duet „Robotboys” z Popping Johnem
Polscy finaliści „Mam Talent” Polsky i Pitzo na Rytmach Ulicy
Dowód na poczucie humoru tancerzy 
Dosyć zabawny jest sposób, w jaki ubierają się popperzy. Często mają na sobie garnitury, nieraz w różnych kolorach, strój wzorowany na robota lub coś, co wygląda, jak piżama, albo ciuchy informatyka:
